Korkar oldum ölümden
Ölümden değil de,
Hani ne bileyim,
vedasız gitmekten belki…
Ölsen kendi kendine,
öyle soğuk bir duvarın dibinde,
öyle uyur gibi yani,
üstünde aynı solgun battaniye,
Kirpiklerin aynı kapalı,
çoktan çıkıp gitmişsin oysa evden,
dört duvarın içinden çıkıp gitmişsin…
Kimse sarılmamış,
kimse uğurlamamış
kimse öpememiş saçlarından,
Kötü şey şu yalnızlık,
En kötüsü de böyle ayrılmak…
boşluğa yumulurken avuçların,
vedalaşacak kimseyi bulamamak
kötü şey şu yalnızlık…
Gökçehan Daçe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder